خانه مونتی سیلو

خانه مونتی سیلو

مونتی سیلو اولین کاشت توماس جفرسون، رئیس جمهور سوم ایالات متحده بود که در سن 26 سالگی پس از به ارث بردن زمین از پدرش، طراحی و ساخت مونتی سیلو را آغاز کرد. واقع در خارج از شارلوتسویل، ویرجینیا، در منطقه پیمونت، کاشت در ابتدا 5،000 هکتار (20 کیلومتر مربع) بود، با جفرسون با استفاده از بردگان برای کشت گسترده توتون و مخلوط محصولات، بعد از تبدیل از کشت دخانیات به گندم در پاسخ به بازارهای در حال تغییر است. با توجه به اهمیت معماری و تاریخی آن، املاک به عنوان نقطه عطفی تاریخی شناخته شده است. در سال 1987، مونتیسلو و دانشگاه ویرجینیا در نزدیکی آن،

همچنین توسط جفرسون طراحی شده بودند، با هم به عنوان یک میراث جهانی یونسکو انتخاب شدند. نیکل فعلی، یک سکه ایالات متحده، تصویری از خانه مونتی سیلو در سمت چپ آن را نشان می دهد.

جفرسون خانه اصلی را با استفاده از اصول طراحی نئوکلاسیک توصیف شده توسط معمار ایتالیایی رنسانس آندریا پالادوی طراحی کرده و در طول ریاست جمهوری خود از طراحی های عناصر طراحی محبوب در اواخر قرن هفدهم اروپا و تعدادی از ایده های خود استفاده کرده است. خانه مونتی سیلو نامی از ایتالیایی به نام "کوه کوچک" است که در نشست یک قله بلند 850 پا (260 متر) در جنوب غربی کوههای جنوب غربی رودخانه واقع شده است. در کنار یک خط برجسته در مجاورت خانه، Mulberry Row، گیاه کاشته شده شامل آپارتمان های متعددی برای کارهای تخصصی، مانند ناخنک است؛

محله برای برده های داخلی؛ باغ ها برای گل ها، تولید و آزمایش های جفرسون در پرورش گیاه همراه با رشته های تنباکو و محصولات مخلوط. کابین های بردگان میدان دورتر از عمارت بودند.

در جهت جفرسون، او در زمینه ها

در یک منطقه که در حال حاضر به عنوان گورستان خانه مونتی سیلو تعیین شده، دفن شده است. این گورستان متعلق به انجمن مونتی سیلو، جامعه ای از فرزندانش از طریق مارتا ویلز Skelton Jefferson است. [4] پس از مرگ جفرسون، دخترش مارتا جفرسون رندولف ملک را فروخت. در سال 1834 توسط Uriah P. Levy خریداری شد، یک شرکت کالا در نیروی دریایی ایالات متحده، که جفرسون را تحسین کرد و پول خود را برای حفظ اموال صرف کرد. خواهرزاده او، جفرسون مونرو لوی، در سال 1879، مالکیت خود را گرفت. او همچنین پول قابل توجهی برای بازگرداندن و حفظ آن سرمایه گذاری کرد. در سال 1923، مونرو لوی آن را به بنیاد توماس جفرسون (TJF) فروخت، که آن را به عنوان یک موزه خانه و موسسه آموزشی اجرا می کرد.

طراحی و ساخت

نقشه خانه جفرسون ساخته شده بود به عنوان یک خانه گیاهان دارویی که در نهایت به شکل معماری یک ویلا در نظر گرفته شد. این بسیاری از پیشینه های معماری وجود دارد، اما جفرسون فراتر از آنها برای ایجاد چیزی بسیار خود را دارد. او آگاهانه به دنبال ایجاد یک معماری جدید برای یک ملت جدید بود. [5]

کار بر روی آنچه که مورخین پس از آن به عنوان " خانه مونتی سیلو اول" در سال 1768، در کاشت 5000 هکتار (2000 هکتار) اشاره کرد. جفرسون در سال 1770 در غرفه جنوبی (یک ساختمان بیرون از خانه) حرکت کرد، جایی که مارتا ویلز اسکولتون، همسر جدیدش، در سال 1772 به او پیوست. جفرسون کار خود را بر روی طراحی اصلی خود ادامه داد، اما چندین اختلاف را به پایان رساند. [5] جفرسون در ساخت و بعد از بازسازی نقشه خانه خود از ترکیبی از کارگران آزاد، خدمتگزاران و کارگران بردگان استفاده کرد. [6]

پس از مرگ همسرش در سال 1782، جفرسون در سال 1784 مونتی سیلو را ترک کرد تا به عنوان وزیر ایالات متحده به فرانسه خدمت کند. در طی چند سالی که در اروپا بود، او فرصت دیدن بعضی از ساختمان های کلاسیک را داشت که از خواندن او آشنا شده بود و همچنین به دنبال کشف "مدرن" در معماری فرانسه بود که در پاریس شیک بود. تصمیم خود برای تغییر خانه خود ممکن است از این دوره باشد. در سال 1794، پس از خدمت به عنوان اولین وزیر امور خارجه ایالات متحده (1783-1793)، جفرسون شروع به بازسازی خانه خود کرد و بر اساس ایده هایی که در اروپا به دست آورد، شروع به کار کرد. این بازسازی در طول ریاست جمهوری او (1801-1809) ادامه یافت.

[7] اگر چه به طور کلی در سال 1809 تکمیل شد، جفرسون تا سال 1826 در ساختار فعلی کار خود را ادامه داد.
زیرگنبد

جفرسون یک راهرو مرکزی و یک مجموعه

موازی از ساختارهای اتاق را اضافه کرد، بیش از دو برابر سطح آن است. او داستان دوم داستان کامل را از خانه اصلی حذف کرد و آن را با یک طبقه اتاق خواب آراسته جایگزین کرد. این محوطه در دو اتاق بزرگ قرار دارد که به عنوان یک موزه ورودی-سالن که جفرسون منافع علمی و یک اتاق نشیمن را به نمایش گذاشت، متمرکز است. [5] عظیم ترین اثر طراحی جدید، گنبد هشت ضلعی بود که او در بالای جلوی ساختمان غربی قرار گرفت و جای جای دوم را داشت. اتاق در داخل گنبد توسط یک بازدید کننده به عنوان "آپارتمان شریف و زیبا" توصیف شده بود، اما به ندرت مورد استفاده قرار گرفت،

شاید به این دلیل که در فصل تابستان گرم بود و در زمستان سرد بود یا به دلیل اینکه می توانست با بالا رفتن از یک تپه و بسیار پرواز باریک از پله ها. اتاق گنبد در طول عمر جفرسون، با دیوارهای "مریخ زرد" و یک طبقه رنگ سبز و سیاه و سفید، بازسازی شده است. [8]

دما در فصل تابستان در منطقه با درجه حرارت داخلی در حدود 100 درجه فارنهایت (38 درجه سانتیگراد) بالا است. جفرسون خود را شناخته شده است علاقه مند به متون رومی و رنسانس در مورد تکنیک های کنترل دمای باستان مانند هوا سرد زمینی و طبقه های گرم است. [9] تالار مرکزی بزرگ خانه مونتی سیلو و پنجره های تراز وسط قرار گرفته اند تا اجازه جریان هوای خنک کنندگی را از طریق خانه عبور کنند و کاپوت هشت ضلعی از هوای گرم به داخل و خارج خارج می شود. [10] تهویه مطبوع متوسط، طراحی شده برای جلوگیری از آسیب به خانه و محتویات آن که می تواند ناشی از اصلاحات عمده و اختلافات دما بالا باشد، در اواخر قرن بیستم در خانه، یک جاذبه توریستی نصب شده بود. [11]

قبل از مرگ جفرسون، مونتی سیلو

علائم ناگواری را نشان داد. توجه پروژه دانشگاه جفرسون در شارلوتسویل، خواستار آن شد، و مشکلات خانوادگی، تمرکز او را منحرف کرد. مهمترین دلیل خرابی عمارت، بدهی های جمع شده ای بود. در چند سال گذشته زندگی جفرسون، بدون نیاز به تعمیر در خانه مونتی سیلو رفت. یک شاهد، ساموئل ویتکام جونیور، که در سال 1824 از جفرسون بازدید کرد، فکر کرد که این کار را می کند. او گفت: "خانه اش قدیمی تر است و قوسی فرو می ریزد؛ ظواهر در مورد حیاط و تپه آن ها ناخوشایند است، اما چشم انداز وسیع آن، اما روز حبابی مه آلود، اما می تواند کمی از مناظر اطراف را ببیند." ]

حفاظت

پس از جفرسون در تاریخ 4 ژوئیه 1826، تنها مأمور زندگیاش، مارتا جفرسون راندولف، مونتیکلو را به ارث برده بود. املاک با بدهی ها تنگ شده بود و مارتا راندولف به علت بیماری روحی همسرش در خانواده اش مشکلی داشت. در سال 1831 او مونتی سیلو را به جیمز ترنر بارکلی، متخصص محلی معرفی کرد. بارکلی آن را در سال 1834 به Uriah P. Levy، اولین کمردور یهودی (معادل با دریاسالار امروز) در نیروی دریایی ایالات متحده فروخته است. لوی، نسل پنجم آمریکایی که خانواده اش برای اولین بار در ساوانا، جورجیا مستقر شده، به شدت از جفرسون تحسین کرده و از منابع مالی شخصی خود برای تعمیر، بازیابی و حفظ خانه استفاده می کند.

دولت کنفدراسیون در ابتدای جنگ داخلی آمریکا خانه را به عنوان دارایی دشمن فساد کرد و آن را به بنجامین فرانکلین فیکلین افسر کنفدراسیون فروخت. اموال لوی پس از جنگ، اموال را پس داد. [13]

وارثان Levy استدلال بر املاک خود را، اما پرونده های خود را در سال 1879 حل و فصل شد، زمانی که برادرزاده ارویا لووی، جفرسون مونرو لوی، یکی از وکلای برجسته نیویورک، املاک و سهامدار و سهامدار (و بعدها عضو کنگره)، دیگر وارث 1050 دلار ، و کنترل خانه مونتی سیلو را گرفت. جفرسون لووی، مانند عموی خود، تعمیرات، بازسازی و حفظ محوطه ها و خانه ها را به عهده داشت، که در طول دادگاه های نیویورک و ویرجینیا به طور جدی رو به وخامت گذاشته بود. با هم، Levys خانه مونتی سیلو برای حدود 100 سال حفظ کرد. [14]

مونتی سلیلو در معرض لایحه 2 دلاری 1953 قرار دارد

توجه داشته باشید دو "شیرهای لوی" در هر دو طرف ورودی. شیرها که توسط Jefferson Levy قرار داشتند، در سال 1923 هنگامی که بنیاد توماس جفرسون خانه را خریداری کردند حذف شد.

در سال 1923، یک سازمان خصوصی غیرانتفاعی، بنیاد توماس جفرسون، خانه را از جفرسون لووی خریداری کرد و صندوق های مالی تئودور فرد کوپر و دیگران را خرید. آنها تحت بازسازی بیشتر معماران از جمله Fiske Kimball و Milton L. Grigg مدیریت کردند. [15] از آن زمان، ترمیم دیگر در خانه مونتی سیلو انجام شده است. [نیازمند منبع]

بنیاد خانه مونتی سیلو و زمینه های آن به عنوان یک موزه خانه و موسسه آموزشی فعالیت می کند. بازدیدکنندگان می توانند از زمین ها و همچنین اتاق های تور در انبار و طبقه ی پایین سرگردان شوند. گزینه های گران تر تور شامل ساعت غروب آفتاب، و همچنین تورهای طبقه دوم و طبقه سوم شامل گنبد نمادین می باشد. [16]

مونتی سیلو یکی از نشانه های تاریخی ملی است. این تنها خانه خصوصی در ایالات متحده است که میراث جهانی یونسکو را انتخاب کند. از جمله این مشخصه ها، زمینه های اصلی و ساختمان های دانشگاه جفرسون ویرجینیا است. از سال 1989 تا 1992، یک تیم از معماران از نظرسنجی ساختمان های تاریخی آمریکا (HABS) ایالات متحده مجموعه ای از طرح های اندازه گیری شده از خانه مونتی سیلو را ایجاد کرد. این نقشه ها توسط کتابخانه کنگره برگزار می شود. [17]

در میان دیگر طرح های جفرسون، Poplar Forest، عقب نشینی خصوصی اش در نزدیکی لینچبرگ (که او برای دخترش ماریا، که در سن 25 سالگی درگذشت) بود؛ دانشگاه ویرجینیا و مجلس نمایندگان ویرجینیا در ریچموند [18] [19]

لوازم آرایشی و بهداشتی

بسیاری از دکوراسیون داخلی خانه مونتی سیلو بازتاب ایده ها و آرمان های شخصی جفرسون است. [20]
در یک زمان قبل از یخچال، جفرسون دارای ماهی آبدار بود که به صورت تقاضا در دسترس بود.

ورودی اصلی اصلی از طریق پورتیکو در قسمت شرقی است. سقف این حوضچه شامل یک صفحه بادی متصل به یک بادگیر هوا و جهت باد است. چهره ی ساعت بزرگ روی دیوار روبروی شرقی، تنها یک ساعت است زیرا جفرسون تصور می کند که این اندازه کافی برای بردگان است. [21] ساعت نشان دهنده زمان نشان داده شده در "ساعت بزرگ"، طراحی شده توسط جفرسون، در سالن ورودی. سالن ورودی شامل تفریحات اقلام جمع آوری شده توسط لوئیس و کلارک در سفر متقابل کشور به سفارش جفرسون برای کشف خرید لوئیزیانا. جفرسون با استفاده از توصیه گیلبرت استوارت هنرمند "چمن سبز واقعی" را رنگ آمیزی کرده بود، به طوری که "مقاله ای در معماری" جفرسون می توانست روح بیرون از خانه را به خانه دعوت کند [نیازمند منبع]

بال جنوب شامل مجموعه ای از اتاق های جفرسون است. کتابخانه کتاب های بسیاری از مجموعه سوم کتابخانه خود دارد. اولین کتابخانه او در آتش سوزی تصادفی سوزانده شد و کتاب دوم خود را در سال 1815 به کنگره ایالات متحده منتقل کرد (یا فروخت) برای جایگزینی کتابهایی که از زمانی که بریتانیا در سال 1814 قتل عام را سوزاند، جایگزین کرد. [22] این کتابخانه دوم، هسته کتابخانه کنگره را تشکیل داد. [22]

به نظر می رسد که به عنوان "بزرگتر از زندگی"

به عنوان خانه مونتی سیلو ، خانه دارای حدود 11000 فوت مربع (1000 متر مربع) از فضای زندگی است. [23] جفرسون مبلمان زیادی را به عنوان فاضلاب محسوب می کرد، به همین دلیل میز غذاخوری تنها در هنگام غذا نصب شده بود و تخت ها به آلوهای بریده شده به دیوارهای ضخیم که حاوی فضای ذخیره سازی بودند ساخته شده بود. تخت جفرسون به دو طرف باز می شود: به کابینه او (مطالعه) و اتاق خوابش (اتاق پانسمان) [24]

در سال 2017 یک اتاق که به عنوان سالن هایمگین در منتیکلو، مجاور اتاق خواب جفرسون شناسایی شده بود، در یک حفاری باستان شناسی کشف شد. این بازسازی و مرمت خواهد شد. این بخشی از پروژه کوه نوردی است که شامل ترمیم هایی است تا گزارش کاملتری از زندگی خانواده های برده و آزاد در خانه مونتی سیلو را بدهد. [25] [26]

جلوی غرب (تصویر) تصویری از یک ویلای نسبتا متوسط ​​دارد، با یک طبقه پایین تر که در دامنه کوهپایه پوشانده شده است. [نیازمند منبع]

بال شمال شامل دو اتاق مهمان و اتاق غذاخوری است. این یک لقمه ای است که در داخل شومینه قرار گرفته است، و همچنین کابین های دندانه دار (جداول قفسه ای روی کاستورها) و یک درب خدمت پذیر با قفسه ها. [27] [28]

چهارم برده در زراعت طلایی

جفرسون مجموعه ای از سطوح بردگان خود را در Mulberry Row،

جاده ی یک هزار پا برده، خدمات، و سازه های صنعتی قرار داد. Mulberry Row

در حدود 300 متری در جنوب مونتی سیلو واقع شده است. این کابین های

برده توسط بردگان اشغال شده بودند که در عمارت یا در فعالیت های

تولید جفرسون مشغول به کار بودند و نه کسانی که در این زمینه کار می کردند.
پلاک در خانه مونتی سیلو در مورد کار برده

در یک لحظه، "جفرسون طرح هایی را برای سطوح نقشه خانه های نئوکلاسیک

قابل توجه و با شکوه" برای Mulberry Row برای سیاهان و کارگران

سفید پوست گذاشت، "با توجه به یک ردیف مجزا از مسکن". هنری

وایزک استدلال می کند: "این چیزی نیست جز استفاده از معماری

برای تساوی قابل توجه مسابقات." [29]

باستان شناسی سایت نشان

می دهد که اتاق های کابوس برده در سال های 1770 بسیار بزرگتر از دهه های 1790 بود. محققان مخالف این موضوع هستند که آیا این نشان می دهد که بردگان بیشتر به فضاهای کوچکتر شلوغ شده اند یا اینکه افراد کمتری در فضاهای کوچک زندگی می کردند. [30] پیش خانه های برده یک طرح دو اتاق داشتند، یک خانواده در هر اتاق، با یک درب، درب ورودی مشترک به خارج. اما از دهه 1790، تمام اتاق ها / خانواده ها درب های مستقل داشتند. اکثر کابین ها ساختارهای تک اتاق هستند. [30]

با گذشت زمان مرگ جفرسون، بعضی از خانواده های برده مشغول کار بودند و برای چهار نسل در خانه مونتی سیلو زندگی می کردند [30]. شش خانواده و فرزندان آنها در نمایشگاه برده داری در خانه مونتی سیلو جفرسون: پارادوکس آزادی (ژانویه تا اکتبر 2012) در موزه ملی تاریخ آمریکا آمریکا اسمیتسونیان، که همچنین جفرسون را به عنوان سرپرست بررسی می کند. به عنوان یک همکاری بین موزه ملی تاریخ و فرهنگ آفریقایی آمریکایی و مونتی سیلو، توسعه یافته است، اولین نمایشگاه در مرکز ملی برای رسیدگی به این مسائل است. [31]

در ماه فوریه 2012 خانه مونتی سیلو یک نمایشگاه جدید در فضای باز

را بر اساس زمینه های آن: Landscape of Slavery: Mulberry Row در

خانه مونتی سیلو باز کرد تا بیشتر در مورد زندگی صدها برده که در کاشت زندگی می کردند و کار می کردند را بیان کنند.

حیاط و کشت و زرع

باغ سبزی جفرسون
پلاک یادبود خانه مونتی سیلو گورستان، مالک و به طور جداگانه اداره انجمن خانه مونتی سیلو
قصر خانه مونتی سیلو

سنگ قبر جفرسون، با یک ضرب المثل نوشته شده توسط

، اشاره نمی کند که او رئیس جمهور ایالات متحده است.

خانه اصلی توسط غرفه های کوچک به سمت شمال و

جنوب افزوده شده است. یک ردیف از کارخانه های ساختمانی

(لبنیات، شستشو، خانه های فروشگاه، یک کارخانه کوچک ناخن

یک کارخانه نجاری و غیره) و چهارگوشه های برده (کابین های

ورودی) که به عنوان Mulberry Row شناخته می شوند، در نزدیکی

جنوب قرار دارند. کلبه سنگی باقی مانده است، همچون دودکش بلند

دالان، و پایه های ساختمان های دیگر. یک کابین در Mulberry Row،

برای یک زمان، نقشه خانه سلطنتی هیمینگ، برده خانگی بود که به طور

گسترده معتقد است که رابطه 38 ساله با بیوه جوفرسون داشته

و به او شش فرزند داشته است،

که چهار نفر از آنها جان سالم به بزرگسالان ژنرال هلن F.M. لری نتیجه گرفت که "زنجیره ای از شواهد ایمن فرزندان سلطنتی هیمینگ را به پدرش توماس جفرسون می اندازد." [33] بعدها هاگینگ در اتاق "وابستگی به جنوب" در زیر خانه اصلی زندگی می کرد.

بر روی شیبانی که در زیر Mulberry Row قرار دارد، بردگان یک باغ سبزی

بزرگ برای جفرسون و خانه اصلی را نگهداری می کنند. جفرسون

علاوه بر رشد گل برای نمایش و تولید محصولات غذایی برای خوردن

از باغهای مونتی سیلو برای آزمایش با گونه های مختلف استفاده کرد.

این خانه مرکز کشتزارهای 5000 هکتار (2000 هکتار) بود که

حدود 150 بردگی داشت. همچنین دو خانه در کل وجود دارد.

برنامه نویسی

در دهه های اخیر، TJF برنامه هایی برای تفسیر کامل زندگی بردگان

در خانه مونتی سیلو ایجاد کرده است. از سال 1993، محققان

با استفاده از برادران مونتی سیلو برای پروژه Word Getting a Word،

مجموعه ای از تاریخ شفاهی که بینش کلی بر زندگی بردگان در

خانه مونتی سیلو و فرزندانشان را ارائه می داد، مصاحبه کردند.

(در میان یافته ها این بود که هیچ برده جفرسون را به عنوان

نام خانوادگی انتخاب نکردند، اما بسیاری از آنها تا قرن 18

میلادی نام خانوادگی خود را داشتند [34])

تحقیقات جدید، نشریات و آموزش برای راهنماهای اضافه شده است از سال 2000،

زمانی که کمیته تحقیقات بنیاد نتیجه گرفت که این احتمال وجود دارد

که جفرسون فرزندان سلطنتی هیمینگز را پدر خوانده است اضافه شده است.

بعضی از ریشه های Mulberry Row به عنوان سایت های باستان

شناسی شناخته شده اند که در آن کاشت و تجزیه و تحلیل در

مورد کشت برده در کاشت بسیار زیاد است. در زمستان سال های

2000 تا 2001، زمین گورستان برده در مونتیکلو کشف شد. در

پاییز سال 2001، بنیاد توماس جفرسون، جشن یادبودی را که

در آن نامهای برده های شناخته شده مونتی سیلو با صدای بلند

خوانده شد، برگزار کردند. کار باستانشناسی اضافی، اطلاعاتی

درباره شیوههای دفن آفریقایی-آمریکایی است. [35]

در سال 2003، مونتیسلو استقبال از نسلی از جفرسون را از ط

رف طرفهای Wayles و Hemings از خانواده پذیرفت. این توسط

نوادگان سازماندهی شده است که گروه جدیدی به نام انجمن

مونتی سیلو ایجاد کرده اند. [36] احضارهای اضافی و ب

زرگتر برگزار شده است.

خرید زمین

در سال 2004، امدادگران مزرعه Mountaintop (همچنین به طور محلی

به عنوان Patterson's یا Brown's Mountain شناخته می شود)، تنها

اموالی که خانه مونتی سیلو را نادیده می گیرد، به دست آورد.

جفرسون Montalto کوه بلندتر را نام برد. برای جلوگیری از توسعه

خانه های جدید در سایت، اعضای سپرده 15 میلیون دلار برای

خرید اموال صرف کردند. جفرسون آن را به عنوان بخشی از کاشت

گیاهان خود قرار داده بود، اما پس از مرگ او فروخته شد. در قرن

بیستم، مزرعه های آن به بسیاری از دانشجویان دانشگاه ویرجینیا

تقسیم شدند. مقامات در خانه مونتی سیلو مدت ها طول

کشیدند که این اموال یک چشم بر هم زدند و زمانی که

در دسترس قرار گرفتند، آن را به دست آوردند. [37]

معماری

مقاله اصلی: معماری جفرسونی

خانه به ظاهر مشابه به Chiswick House است، یک خانه

نئوکلاسیک با الهام معمار آندره Palladio ساخته شده در سال 1726-9 در لندن.
نمایندگی در رسانه های دیگر

خانه مونتی سیلو در تولید بابی ویلای A & E Network، Guide to Historic Homes of America [38] در یک تور که شامل Cottage Honeymoon و اتاق گنبدی بود، که در هر تعداد محدودی از تورهای هر ساله به عموم مردم باز می شود، برجسته شد.
کپی ها

در سال 2014، پرستلی بلیک یک ماکت 10،000 متر مربع از مونتی

سیلو در سامرز، کانکتیکات را ساخت. این را می توان در Rte 186

دیده می شود همچنین به عنوان Hall Hill Rd شناخته می شود. [39]

یک تکثیر از مونتی سیلو در چیکاشا، اوکلاهما ساخته شد

غرفه ورود آکادمی نیروی دریایی Chapel یهودیان در آناپولیس بر روی خانه مونتی سیلو مدل شده است. [نیازمند منبع]

تالار چمبرلین در کالج Wilbraham & Monson در Wilbraham، ماساچوست، ساخته شده در سال 1962 و بر اساس خانه مونتی سیلو مدل، به عنوان محل دانشکده مدرسه آکادمی ارائه می شود. [40]

در اوت 2015، دانشگاه باپتیست دالاس یکی از بزرگترین

تکثیرهای مونتی سیلو را شامل سالن ورودی و یک اتاق گنبد

ساخت. تقریبا 23،000 فوت مربع، این نقشه خانه دانشکده

رهبری گرکی کوک و دفاتر مجلس دانشگاه است. [41]
میراث
در 13 آوریل سال 1956، اداره پست ایالات متحده یک علامت پستی را به افتخار مونتی سیلو صادر کرد. [42]

تصویر مونتی سیلو در ایالات متحده و پول و تمبر پستی ظاهر شده است.

تصویری از جلوی غرب خانه مونتی سیلو توسط Felix Schlag بر روی

معکوس از نیکل حک شده از سال 1938 برجسته شده است

(با وقفه کوتاه در سال 2004 و 2005، زمانی که طرح سری

سفر Westward به جای ظاهر شد). این نیز به عنوان عنوان

برای سال 2015 بازی باغ جفرسون، که در زندگی او متمرکز بود استفاده می شود.

خانه مونتی سیلو نیز در معرض لایحه دو دلاری از سال 1928 تا 1966،

زمانی که این لایحه متوقف شد، ظاهر شد. لایحه جاری در سال 1976

معرفی شده است و پرتره جفرسون را در انتصاب حفظ می کند، اما

خانه مونتی سیلو را جایگزین با تولید یک اصلاح شده حکاکی شده

از نقاشی جان ترومبول اعلامیه استقلال می کند. مغازه هدیه

در مونتی سیلو به عنوان تغییرات، صورتحساب دو دلاری را دریافت می کند.

پلان ویلایی فارنس، همچنین به نام ویلا Caprarola شناخته شده است، عمارت در شهر Caprarola در استان Viterbo، شمال لاتزیو، ایتالیا، حدود 50 کیلومتری شمال غرب رم است. این ویلا نباید با Palazzo Farnese و Villa Farnesina هر دو در رم اشتباه گرفته شود. مالکیت جمهوری ایتالیا، ویلا فارنس توسط "موزه پالو دل لاتزیو" اداره می شود.